Φλωρεντία, απο την πινακοθήκη Ουφίτσι στη Σάντα Κρότσε

   Σε τούτο το γκρίζο καλοκαίρι οι εικόνες αυτού του ταξιδιού ήταν βάλσαμο. Είναι οι στιγμές που ο άνθρωπος ξεπερνά τον εαυτό του και με τα έργα του  αγγίζει την τελειότητα απέναντι στις στιγμές που γίνεται θηρίο και σπέρνει την καταστροφή...

   Στην προηγούμενη ανάρτηση είχαμε βρεθεί στην πιατσα ντελα Σινιορία και στο παλάτσο Βέκιο. Ακριβώς δίπλα ο Κόζιμο ο Α' δημιούργησε ένα κτιριο γραφείων για να συγκεντρώσει εκει όλη τη δημοσια διοίκηση. Αργότερα οι απόγονοί του στέγασαν εκεί πολλούς απο τους θησαυρούς τους, αρχαιότητες και έργα τέχνης, που η τελευταία απόγονος δώρισε στην πόλη της Φλωρεντίας.

Η προσοψη προς την πλατεία, μια υπαίθρια γλυπτοθηκη

    Ετσι η γκαλερία ντέλι Ουφίτσι φιλοξενεί κάποια απο τα σπουδαιότερα έργα ζωγραφικής του κόσμου, από από το 12ο αιώνα και την πρώιμη Αναγέννηση ως το 18ο αιώνα.  Τζιοτο, Μποτιτσέλι, ντα Βίντσι, Μικελάντζελο, Ραφαέλο, Τισιανο, Τιντορετο, Καραβάτζιο, αλλά και Ρούμπενς, Ρέμπραντ και πολλοί άλλοι συνυπάρχουν με αρχαία γλυπτά σ΄ενα πανέμορφο κτίριο.
   Κι εδω η αναμονή είναι τεράστια, γι' αυτο πήραμε τα εισιτήριά μας μέσω ιντερνετ. Η ροή των επισκεπτων είναι σταθερή, τα εισιτηρια ελέγχονται και στην εξοδο για να επιτραπεί η είσοδος στους επόμενους, οπότε μέσα στην πινακοθήκη είχαμε τον απαραίτητο χώρο και χρόνο να θαυμάσουμε τα έργα.



 

























  Πάνω απο τη γέφυρα  και πάνω ή μέσα από διάφορα κτίρια περνάει ο κλειστός διάδρομος που σχεδίασε ο Βαζάρι για τον Κόζιμο το νεότερο και ενώνει τα Ουφίτσι με το παλάτσο Πίτι , ώστε να φτάνει με ασφάλεια από την κατοικία του στο διοικητήριο!
  Το τεραστιο αυτο παλάτι είναι ένα ακόμη μουσείο- πινακοθήκη με πολλά επιπλα και κοστούμια εποχής. Οι υπέροχοι κήποι του έχουν σχεδόν όση έκταση έχει όλη η πόλη!


   Μια ακόμα όμορφη γέφυρα είναι η πόντε Σάντα Τρινιτα με τα αγαλματα των τεσσάρων εποχών.

Η Ζωγραφική, η Αρχιτεκτονικη κι η Γλυπτική συντροφεύουν το μεγαλο δημιουργο στους αιώνες.

   του Γαλιλαίου,

Ο Γαλιλαίος κηδεύτηκε χριστιανικά πάνω απο 100 χρονια μετα το θανατό του, λόγω του αφορισμού του απο την καθολική εκκλησία.

   του Δάντη:

  ακόμα και του  Μαρκόνι:
   και πολλοί ακόμα τάφοι βρίσκονται στο δάπεδο του ναού.
   δυο πολύ όμορφα περιστύλια γυρω απο εσωτερικές αυλές,




   παρεκκλήσια και αίθουσες με εκκλησιαστικά κειμήλια.

Ο σταυρός- δέντρο της ζωής.

   

  Ένα ακόμα αντίγραφο, μπρούντζινο, του αγάλματος του Δαβίδ στολίζει την πλατεία...


 ... αν και τα μάτια όλων στρέφονται αλλού...